İnsan sevdiğinin gelmeyeceğini anladığı anda mahvoluyor aslında. Hep bir bekleyiş içerisindeyiz, bir ay, bir yıl, on yıl gelmiyor. Zamanla anlıyorsunuz unutulan siz olduğunu…
O ise unutan. Gelmiyor, gelmeyecek. Siz günden güne erirken o her geçen gün yaralarını saracak.
Onun iyileştiği gün siz biteceksiniz.
Önceleri yüzündeki en ufak gülümseme sizin kıyamet sonrası dünyanızı, karanlık sokaklarınızı aydınlatırken, şimdilerde başkalarının arada yanıp sönen sokak lambası olmuştur…
İnanmazsınız, fark etmezsiniz ama olan olmuştur, sizin en değerliniz, bay nihayetiniz başkasının bay gereksizi olmuştur bile çoktan…
Vazgeç diyen herkesten nefret edeceksiniz… Gelse yollarına güller dökeceğiniz adam o başkası her attığı adımda değerlinizin kalbine saplanacak oklar atıyor olacak.
Zor sabah ettiğiniz gecelerde yüzlerce şiir ezberlersiniz değerlinizin yüzünden…
Onunla ölüme bile gidersiniz! Ölüm de neymiş onun için cehenneme bile gidersiniz…
Her anınız onu düşünmekle geçer, acaba onun aklına geliyor musunuz?
Onun aklına gelmeseniz bile önemli değil önemli olan sizin ona beslediğiniz aşk…
Gelmeyecek ama zaten aşk imkansızı sevmezmiydi? Aşk imkansız olandı…
Aşk bir beden değildi, olamazdı… Hani derler ya karnınızda kelebekler uçuşturan tarifi zor histi aşk.
Siz sevdiğiniz kadar değerli aslında. Sizin önemsediğiniz kadar önemli…
Aşk kavuşamamaktır, onu onsuz da sevmek.
Tek suçumuz güzel sevmek olsun sevgili okurlar…